برآورد تبخیر-تعرق واقعی گیاهان زراعی به کمک الگوریتم های بیلان انرژی در دشت قزوین

تخمین دقیق تبخیر تعرق در برنامه‏ریزی‏های توسعه آبیاری اهمیت ویژه‏ای دارد. تخمین این پارامتر به صورت پیوسته در مکان و با فواصل زمانی کوتاه، فرصت بسیار باارزشی را برای مدیریت بخش‏های مختلف شبکه‏های آبیاری فراهم می‏آورد. بنابراین، در تحقیق حاضر از داده‏های لایسیمتر زهکش‏دار برای صحت‏سنجی نتایج به دست آمده از تخمین تبخیر-تعرق با استفاده از سه الگوریتم تک منبعی SEBAL، METRIC و SSEB و یک الگوریتم دومنبعی TSEB کمک گرفته شد. به منظور برآورد تبخیر تعرق از تصاویر ماهواره‏ای سنجنده‏های MODIS، ETM+ طی سال‏های 1379 1382 و تصاویر سنجنده OLI & TIRS طی سال‏های 1392- 1395 استفاده شد. به دلیل عدم تطابق زمانی تصویربرداری سنجنده OLI & TIRS با زمان داده‏برداری لایسیمتر، نتایج به دست آمده از تصاویر این سنجنده با نتایج روش هارگریوز سامانی (به عنوان روش برتر) ارزیابی شد. نتایج شاخص‏های آماری از برآوردهای به دست آمده بین الگوریتم‏های تک منبعی نشان داد الگوریتم SSEB با کمترین میزان جذر میانگین خطا در هر سه سنجنده MODIS، ETM+ و OLI& TIRS (میلی متر بر روز 87/0، 41/0 و 92/0RMSE=) و همبستگی زیادی که با داده‏های لایسیمتری داشت (96/0، 99/0 و 97/0 R=) به‏عنوان الگوریتم برتر برای تخمین تبخیر تعرق در منطقه مطالعه شده است. با توجه به وضوح تصاویر در سنجنده‏های ETM+ و OLI & TIRS دقت نتایج تخمین تبخیر تعرق در این دو سنجنده پذیرفته است و در نهایت سنجنده ETM+ بهترین نتایج را ارائه داد.