بررسی تاثیرآموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روانی دانشجویان دانشگاه گیلان

سلامت روانی، ایجاد بهداشت روان به وسیله پیشگیری از ابتلا به بیماری های روانی، کنترل عوامل موثر بروز آن، تشخیص زودرس، پیشگیری ازعوامل ناشی از برگشت بیماری های روانی و ایجاد محیط سالم در برقراری روابط صحیح انسانی است. دراین راستا با آموزش مهارتهای زندگی می توان از بسیاری از بیماری ها پیشگیری کرد و سلامت روانی دانشجویان را افزایش داد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرآموزش مهارت های زندگی برسلامت روانی دانشجویان دانشگاه گیلان بود.
مواد و پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی در سال تحصیلی 95- 96 بر روی60 دانشجو (دختر و پسر) که از طریق روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، انجام گرفت و روش جمع آوری اطلاعات توسط دو پرسشنامه مهارتهای زندگی (ساعتچی و همکاران، 1389) و پرسشنامه سلامت روان عمومی GHQ (گلدبرگ و هیلر، 1979) که به صورت پیش آزمون و پس آزمون (بعد از آموزش مهارت های زندگی در 5جلسه) صورت گرفت و در نهایت تحلیل داده ها با نرم افزار spss و آزمون T وابسته انجام شد. بر اساس یافته های پژوهش بین سلامت روانی با مهارتهای زندگی دانشجویان همبستگی به میزان (695/0 r=) وجود دارد، لذا روابط فوق در سطح (P≤0/001) معنی دار بوده است و آموزش مهارت های زندگی موجب افزایش سلامت روانی به میزان (585/4) می شود. نتایج این تحقیق نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی موجب افزایش سلامت روانی در دانشجویان دانشگاه گیلان می شود، همچنین آموزش مهارتهای زندگی موجب بالا رفتن سلامت روانی دانشجویان دختر و پسر به صورت مجزا، نیز می شود. با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می گردد برنامه ریزان درسی و مسئولان آموزشی، به آموزش مهارت های زندگی در برنامه های درسی دانشجویان توجه نمایند.