بررسی ساخت کلان (چارچوب فکری ) دیوان پروین اعتصامی بر اساس رویکرد زبان‏‎ ‎شناختی صورتگرا

هدف از این پژوهش مطالعه چارچوب فکری-صوری دیوان پروین اعتصامی با تکیه بر اصول یکی از شاخه های زبان شناسی است. زبان شناسی، مطالعه علمی و بررسی متنی و گفتمانی زبان است و همچون سایر علوم تقسیمات و انشعاباتی یافته که زبان شناسی کلان نیز یکی از این شاخه هاست. در این نوع بررسی ها، متن از لحاظ روابط فراجمله ای مطالعه می شود، و از این طریق، روابط میان بخش های تشکیل دهنده یک متن، و ساخت کلان (بافتار) متن مشخص می گردد. در تحقیق حاضر، از الگوی وودبری (1987) – خان زاده امیری (1379) استفاده شده و روش تحقیق از نوع توصیفی و تحلیل محتوای کمی است. به طور کلی، تجزیه و تحلیل حکایات در سطح ساخت کلان نشان داده است که در ساخت کلان دیوان پروین اعتصامی چارچوب ارائه شده در الگوی مذکور قابل تشخیص است که البته برای تکمیل آن، تغییرات و اصلاحاتی نیز صورت گرفته است. از نتایج به دست آمده در این بررسی مشخص شد که سازه پندواندرز در دیوان پروین اعتصامی محوریت دارد. از مجموع 6824 مصراع بررسی شده 2728 مصراع به سازه پندواندرز اختصاص دارد که 97/39 درصد از کل مصراع ها را شامل می شود. بنا براین سازه پندواندرز، سازه محوری و اصلی در ساخت کلان دیوان پروین اعتصامی تلقی می شود که این موضوع خود نشان دهنده ماهیت تعلیمی اثر مذکور است.