نقشه سازی رقومی ویژگی های خاک با استفاده از داده ی سنجش از دوری

نقشه سازی رقومی خاک با پیشرفت هایی که در دهه های گذشته داشته است، توانسته است شکاف هایی که در دانش و داده خاک وجود داشته است را پر کند. در اوایل سال 2000 میلادی با پیوند چند عامل، شامل افزایش دسترسی به داده مکانی (مدل ارتفاعی رقومی (DEM) ، تصاویر ماهواره ای)، دسترسی به توان بالای محاسباتی برای پردازش داده ها، پیشرفت ابزارهای داده کاوی و GIS، کاربردهای فراوان زمین آمار باعث موفقیت بیش از پیش نقشه سازی رقومی خاک شد. علاوه براین، افزایش تقاضای جهانی برای کاهش عدم قطعیت های داده مکانی و بازسازی بسیاری از نقشه برداری های انجام شده و کمک سازمان های جهانی که در گسترش روش ها و دانش نقشه سازی رقومی نقش بسزایی داشتند، از دیگر موارد موفقیت در این زمینه بود. قالب نظری نقشه سازی رقومی خاک تاکنون در تعداد زیادی از مقاله ها بیان شده است. در این پژوهش، به ساختار نقشه سازی رقومی خاک، تاریخ، توضیح برخی قسمت های آن پرداخته شده است. نقشه سازی رقومی خاک نیازمند سه بخش اساسی است: بخش هزینه در قالب عملیات زمینی و روش های مشاهداتی آزمایشگاهی، فرآیند بکارگیری سیستم های استنتاج مکانی و غیرمکانی خاک، بخش خروجی در قالب سیستم های اطلاعات مکانی خاک، که شامل خروجی هایی در قالب رسترهای پیش بینی با عدم قطعیت آن است که در این نوشتار به آن پرداخته شده و راه کارهای رفع مشکلات ارائه شده است. خروجی کار از موفقیت این دستاورد حکایت می کند.