تعیین استراتژی های بهینه سرمایه گذاری در بخش تولید انرژی الکتریکی متاثر از سیاست های سبز با در نظر داشتن اثر رد در توربین های بادی

در مقاله حاضر، ضمن معرفی سایر سیاست هایی انرژی سبز که امروزه در کشورهای مختلف، به منظور کاهش آلاینده های انتشاریافته از بخش تولید و نیز ترویج واحدهای تجدیدپذیر به تصویب و اجرا رسیده اند، به بررسی اثرات رایج ترین آنها بر ترم های چون میزان نفوذ واحدهای تجدیدپذیر در ترکیب تولید (خصوصا واحدهای بادی) و به تبع خسارات زیست محیطی به بارآمده از انتشار آلاینده ها از بخش تولید، و نیز رفاه سرمایه گذار، درچهارچوب برنامه ریزی توسعه تولید پرداخته می شود. در این راستا، ابتدا با ترکیب سیاست های انرژی مورد نظر، یعنی سیاست های «حق تعرفه» و «تعهد در سهم با قابلیت دادوستد» با مساله برنامه ریزی توسعه تولید، مدلی جامع به همراه قیود لازم برای شبیه سازی سیاست های مزبور ارائه می گردد؛ مادامیکه، به منظور بهبود دقت مدل سازی و نیز شبیه سازی هرچه عملی تر، مزارع بادی منتخب برای توسعه، نه بصورت یک ظرفیت ثابت، بلکه بصورت یک ظرفیت متغیر، در قالب مجموعه ای از توربین ها با مقدار تولید نابرابر متاثر از اثر «رد توربین» (Wake Effect) ، در نظر گرفته می شوند. مدل منتج، طی سناریو های متعدد از دید یک شرکت تولیدی، در قالب یک مساله غیرخطی آمیخته با اعداد صحیح، با استفاده از نرم افزار بهینه سازی GAMS حل می شود. سپس، با توجه استراتژی های بهینه توسعه، اثر سیاست های مورد نظر بر ترم های مزبور ارزیابی می گردد. بررسی نتایج حاصله حاکی از مثمر ثمر بودن سیاست های انرژی در راستای افزایش درصد نفوذ واحدهای تولیدی مبتنی بر منابع انرژی تجدیدپذیر و کاهش انتشار آلاینده های بخش تولید می باشد. همچنین، بررسی ها نشان می دهد که در نظر گرفتن مزارع بادی بگونه ای که در بالا به آن اشاره شد، منجر به تغییر فاحش استراتژی های سرمایه گذاری بگونه ای عملی تر و در عین حال بهینه تر می گردد.