بررسی ارتباط حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران با نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران: میانجی گری هوش شخصی

یکی از مسئولیت های مهم پرستاران، آموزش به بیماران هست. لذا، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران بر اساس حس انسجام، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران و هوش شخصی انجام گرفت.
مواد و روش ها‎: این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری، 228 نفر از پرستاران بیمارستان های استان آذربایجان شرقی در سال 1396 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های حس انسجام Antonovsky، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران Chang، هوش شخصی Mayer و مقیاس محقق ساخته نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، از طریق نرم افزارهای آماری SPSS-22 و Amos مورد تحلیل قرار گرفتند. اثر مستقیم حس انسجام (0/32) ، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (0/20) و هوش شخصی (0/11) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنادار است. اثر غیر مستقیم حس انسجام (2/09=t-value) و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (2/19=t-value) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنی دار هست. در مجموع 27 درصد از واریانس نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. با توجه به اثر مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای برون زا و میانجی بر میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران، به نظر می رسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران می توان گرایش پرستاران را نسبت به آموزش بیماران افزایش داد.