مقایسه کمی و کیفی چهار توده صنوبر دلتوئیدس‏‏ (Populus deltoides Bartr. ex Marsh) در استان های گیلان و مازندران

به منظور مقایسه کمی و کیفی صنوبر دلتوئیدس (Populus deltoides Bartr. ex Marsh) که مهم ‏ترین گونه مورد استفاده زراعت چوب در شمال کشور است، چهار توده صنوبرکاری از کلن P. d. 69/55‏‏‏‏ در اراضی جلگه ‏‏ای استان‏‏ های گیلان و مازندران انتخاب شد. در هر عرصه به روش تصادفی- منظم، قطعه ‏‏‏‏نمونه های مربعی به مساحت 400 متر مربع برداشت شد. سپس مشخصه‏‏ های کمی و کیفی درختان اندازه‏‏ گیری و ویژگی‏‏ های خاک مطالعه شد. همچنین، میانگین رویش سالانه حجم درخت با بیشترین ضریب تغییرات به عنوان شاخص مقایسه برای تعیین عوامل اصلی تاثیرگذار بر رشد و تولید در چهار توده درنظر گرفته شد. میانگین قطر درخت در شیرکلا و چمستان استان مازندران (به ترتیب 42/9 و 39/1 سانتی‏‏ متر) نسبت به دو منطقه داوودمزار و هفت‏‏ دغنان استان گیلان (به ترتیب 27/9 و 28/7 سانتی متر) دارای اختلاف معنی‏‏ دار بود. رویش حجمی در چمستان و شیرکلا (به ترتیب 34/4 و 22/5 متر مکعب در هکتار) نسبت به رویش حجمی توده ‏‏های صنوبر داوودمزار و هفت‏‏ دغنان (به ترتیب 17/17 و 17/03 متر مکعب در هکتار) با اختلاف معنی‏‏ داری بیشتر بود. رویش حجمی سالانه هر درخت بین دو منطقه، تفاوت معنی‏‏ داری داشت، به طوری که این متغیر در مناطق شیرکلا و چمستان (به ترتیب 0/089 و 0/074 متر مکعب) بیشتر از هفت ‏‏دغنان و داوودمزار (به ترتیب 0/036 و 0/031 متر مکعب) بود. از این پژوهش نتیجه گیری شد که در مناطق اقلیمی خیلی مرطوب و مرطوب استان‏‏ های گیلان و مازندران که شرایط برای رویش صنوبر مناسب است، در خاک های دارای بافت سبک و متوسط که مقدار سیلت بیشتر از 47 درصد و اسیدیته اندکی بیشتر از خنثی است، صنوبر دلتوئیدس رویش بیشتری داشت. پیشنهاد می‏‏ شود که پژوهش های مشابه در خصوص رقم های مختلف صنوبر در شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت این مناطق انجام شود.