هیدروژل فیزیکی کیتوسان جهت درمان زخم دیابتی

دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است. دیابت شیرین یک بیماری متابولیسمی در زمینه سوخت و ساز چربی ها،کربوهیدرات ها و پروتئینها در بدن است که به دلیل تغییرات در ترشح انسولین در بدن ایجاد می شود. دیابت سبب ایجاد اختلال در سیستم عروق بدن می گردد. در این پژوهش هدف ساخت زخم پوشی است که با رهایش گاز نیتریک اکسید در محل زخم، سبب بازسازی عروق آسیب دیده گردیده و به بهبود هرچه سریع تر زخم دیابتی کمک کند. در این پژوهش ابتدا، کیتوسان بعنوان یک پلیمر زیست سازگار و زیست تخریب پذیر به عنوان بستر زخمپوش انتخاب شده و اتصال دهنده های عرضی متفاوت مانند بتاگلیسروفسفات (GPβ) ، تریپلیفسفات (TPP) و آلجینات (AL) بعنوان یک ماده کامپوزیت شونده با کیتوسان به کیتوسان افزوده گردید. زخم پوشی از جنس کیتوسان و کیتوسان شبکه ای شده با بتاگلیسروفسفات، تری پلی فسفات و آلجینات ساخته شد. در آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی نمونه CS-AL بهترین ساختار را از نظر تعداد حفرات و یکنواختی حفرات ایجاد شده دارا بود. در آزمون جذب آب، نمونه CS-AL بهترین جذب آب را در میان سایر نمونه ها داشت (3854 %). در آزمون گذردهی هوای زخم پوش، فقط زخم پوش CS-AL بود که مینیمم عدد گذردهی هوا را بدست آورد. در آزمون تخریبپذیری،نمونه CS-AL بعد از 14 روز میزان 80 درصد تخریب داشته که این درصد مناسب برای زخم پوش است، پودر GSNO درون این زخم پوش بارگذاری شد. با توجه به نتایج این آزمون گریس، شاهد پیک ایجاد شده در طول موج 540 نانومتر هستیم که نشانگر رهایش گاز نیتریک اکسید از پودر GSNO و زخم پوش حاوی GSNO است. بعد از انجام آزمو نهای میکروسکوپ الکترونی، گذردهی هوا، جذب آب و تخریب پذیری مشخص گردید نمونه CS-AL بهترین شرایط را برای ساخت زخم پوش نهایی دارد، در ادامه پودر GSNO بعنوان عامل رهایش دهنده گاز نیتریک اکسید به زخم پوش اضافه شد و رهایش گاز نیتریک اکسید از زخم پوش ارزیابی گردید. و نتیجه موفقیت آمیز بودن رهایش گاز نیتریک اکسید از زخم پوش بود.