تاثیر کانون توجه درونی و بیرونی بر ویژگی های چشم ساکن تیراندازان نخبه نظامی

چشم ساکن یکی از مولفه های ادراکی-شناختی موثر بر عملکرد تیراندازی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دستورالعمل های مختلف کانون توجه درونی و بیرونی بر ویژگی های چشم ساکن تیراندازان نخبه نظامی بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 10 تیرانداز نخبه نظامی مرد با میانگین سنی (30 -42 سال) و دارای دست کم 10 سال سابقه تیراندازی حرفه ای، به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت هم طراز شده متقابل تحت دو شرایط کانون توجه درونی (تمرکز بر ساعد، زاویه آرنج، مچ و انگشتان دست ها) و بیرونی (تمرکز بر سیبل) به اجرای تکلیف تیراندازی پرداختند. در هر شرایط توجهی، 20 کوشش 20 ثانیه ای انجام شد. ویژگی های چشم ساکن با استفاده از دستگاه ردیابی حرکات چشم ثبت و با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. نتایج نشان داد آغاز، پایان و دوره چشم ساکن تحت شرایط تمرکز بیرونی نسبت به درونی به ترتیب زودتر و طولانی تر بود (001/0p≤). بحث ونتیجه گیری: یافته های این پژوهش از فرضیه عمل محدود و نظریه کدگذاری مشترک پرینز، حمایت کرده و مزایای تمرکز بیرونی برای اجرا در ورزشکاران ماهر را تایید نموده و بر اهمیت این نوع توجه بر ویژگی های چشم ساکن تاکید کرد. با توجه به نتایج این پژوهش می توان به مربیان و تیراندازان نظامی پیشنهاد کرد که از دستورالعمل کانون توجه بیرونی برای بهبود ویژگی های چشم ساکن در سطح خبرگی استفاده نمایند.