تاثیر 8 هفته تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر IL1β و افسردگی زنان 60- 65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک

سندرم متابولیک و افزایش سن از عوامل موثر بر افسردگی می باشند. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و مصرف کورکومین بر IL1β و افسردگی زنان 60-65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک می باشد. 44 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به گروه مکمل+تمرین، تمرین، مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین+مکمل و گروه تمرین، هفته اول سه ست 10 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را را توسط تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی ها خونگیری و آزمون بک انجام شد. سطوح IL1β به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی جفتی استفاده گردید و سطح معنی داری (05/0≥P) در نظر گرفته شد. میزان سطوح پلاسمایی IL1β و افسردگی در سه گروه تجربی کاهش معنی داری یافتند (05/0≥P). همچنین کاهش فشارخون، سایز دور کمر، درصد چربی بدن، تری گلیسرید خون و افزایش HDL در هر سه گروه تجربی معنی دار بود (05/0≥P). در اثر هشت هفته اعمال مداخله افسردگی کاهش و سندرم متابولیک بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که کاهش افسردگی در اثر هشت هفته مداخله در ارتباط با کاهش IL1β و بهبودی سندرم متابولیک باشد.