تحلیل عاطفه غضب در خطبه های نهج البلاغه (بررسی موردی خطبه های سرزنش کوفیان)

عاطفه از اساسی ترین عوامل پیدایش یک اثر ادبی و شامل حالت هایی چون اندوه، شادی، امید و یاس، حیرت و تعجب، خشم و ترس، طرب و رغبت است که حادثه یا هر عمل دیگری را در ذهن هنرمند و ادیب ایجاد می کند و او می کوشد این حالات و تاثیرات ناشی از آن را چنان که خود احساس کرده به دیگران منتقل کند. در میان متون دینی، نهج البلاغه دارای خطبه هایی است که در حضور مردم و در مناسبت های مختلف ایراد شده است. در این میان خطبه هایی هستند که مخاطب با خواندن آن ها سرشار از اندوه و خشم می شود؛ به گونه ای که خود، آن حس را لمس می کند و این حس ناشی از هنرمندی خالق آن است. نتایج پژوهش حاضر که با روش توصیفی تحلیلی سامان یافته حاکی از آن است که عاطفه غضب در گزینش واژ گانی با نظم آهنگ متناسب، تاثیر به سزایی داشته و امام (ع) در برون داد این عاطفه از تصویر گری هماهنگ با آن بهره برده و با تکیه بر روش های مختلف باعث شده که مخاطب با شنیدن این خطبه ها دستخوش همان حس و عاطفه مورد نظر شود.