بررسی تاثیر قرآن کریم در غزلیات امام خمینی (س) با رویکرد بینامتنیت

بر اساس نظریه بینامتنی، هر متنی، آگاه یا ناخودآگاه، زایش و بازخوانشی از دیگر متون پیش از خود یا معاصر با خود است. بنابر این نظریه، بسیاری از متون معاصر را میبینیم که هر کدام در انواع مختلف، با متون کلاسیک، دارای روابط بینامتنی است و سهم قرآن در این میان، از دیگر متون بیشتر بوده است. سروده های امام خم نی به عنوان کی از اشعار معاصر فارسی، بنابر نظریه بینامتنی، رویکرد  بینظیری به قرآن ر م دارد، پژوهش حاضر بر آن است با روش توص فی - تحللی به تشر ح گونه های مختلف ب نامتنی قرآنی در غزل ات امام خم نی بپردازد تا از ان رهگذر به شناخت م زان تاث رگذاری قرآن بر غزل ات امام خم نی دست ابد. نتا ج پژوهش نشان میدهد ه سروده های امام خم نی گاه الفاظ، مضام شخص تها و داستانهای قرآنی را منبع الهام خوش قرار میدهد و شکل نامتنی قرآنی به کار رفته، در سروده ها به صورت نفی متوازی است.