تهیه و ارزیابی ویژگی های نانوذرات پلی لاکتیک-کو-گلیکولیک اسید حامل عصاره سلول توموری و Poly-IC و بررسی اثرات ضد توموری آن در مدل موشی سرطان پستان

پیش زمینه و هدف: ایمونوتراپی سرطان علیرغم مزایای فراوان آن، همچنان با چالش های متعددی مواجه است. نانوذرات، سیستم های تحویل دارویی هستند که احتمالا بتوانند بر این چالش ها غلبه کنند. هدف از پژوهش حاضر، تولید واکسن نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری و Poly-IC با خصوصیات مطلوب و بررسی اثرات نانوذرات حاصل در درمان سرطان پستان در مدل موشی می باشد. مواد و روش کار: نانوذرات با استفاده از روش امولسیون دوگانه-تبخیرحلال و پلی وینیل الکل به عنوان سورفاکتانت تهیه شدند. اثرات وزن مولکولی و درصد هیدرولیز سورفاکتانت، بر روی اندازه ذرات، شاخص پراکندگی، کارایی انکپسولاسیون و درصد سورفاکتانت باقیمانده موردبررسی قرار گرفت. به منظور القاء تومور پستان در موش ها از رده سلولی 4T1 استفاده شد. جهت ارزیابی اثربخشی واکسن، میزان رشد تومور، فعالیت تکثیری سلول های طحالی به روش MTT و پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری (DTH) موردبررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از پلی وینیل الکل با وزن مولکولی 23-13 کیلو دالتون و درصد هیدرولیز 89-87درصد باعث تولید نانوذرات با ویژگی های مطلوب می شود. اگرچه تزریق نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با یا بدون Poly-IC به موش های مبتلا به تومور باعث کاهش معنی دار رشد تومور، افزایش میزان تکثیر لنفوسیت های طحالی و افزایش پاسخ ازدیاد حساسیت تاخیری در این دو گروه شد. اما این تغییرات در گروه دریافت کننده نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با Poly-IC بیشتر بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان داد که انکپسولاسیون هم زمان عصاره سلول توموری و Poly-IC در یک نانوذره، با توجه به اثرات Poly-IC بر روی بلوغ و عملکرد سلول های دندریتیک، باعث تقویت پاسخ های ایمنی ضدتوموری شده و می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر در درمان سرطان پستان مطرح شود.