رابطه پرتفوی سود دیدگان و زیان دیدگان بر پایه نرخ نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی با سودهای مومنتوم و معکوس

تحقیقات متعددی اثبات کرده اند که در افق های زمانی متفاوت کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت بازده سهام عملکرد متفاوتی دارند. دو استراتژی مهم و پرکاربرد در بین تحلیلگران، مدیران پرتفوی و سایر سرمایه گذاران در بازارهای سرمایه حال حاضر دنیا استراتژی معکوس و استراتژی مومنتوم می باشند. در هردوی این استراتژی ها که دقیقا در مقابل یکدیگر قرار می گیرند، سعی می شود که با استفاده از عملکرد گذشته، عملکرد آتی را پیش بینی و بازدهی اضافی ایجاد نمایند. هدف اصلی پژوهش تجربی حاضر تعیین تاثیر میانگین تفاضل بازده پرتفوی سود دیدگان و زیان دیدگان بر پایه نرخ نگهداری سهام توسط سرمایه گذاران نهادی با سودهای مومنتوم و معکوس می باشد. جامعه آماری این پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. داده های موردمطالعه این پژوهش سال های 1388 الی 1394بوده و رویکرد این پژوهش همبستگی1 و گرایش کاربردی2 و لحاظ تئوریک از نوع تحقیقات اثباتی و ازنظر استدلال از نوع استقرایی می باشد. نتایج نشان می دهد که بازده پرتفوی برندگان با بازده پرتفوی بازندگان بر اساس اثر نسبت نگهداری سهامداران نهادی با سودهای مومنتوم رابطه ندارد. ازاین رو رابطه معنی دار بازده پرتفوی برندگان و بازندگان بر اساس نسبت نگهداری سهامداران نهادی با سودهای معکوس در دوره های یک ماهه و سه ماهه مشاهده گردید. لذا، نسبت نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی در دوره کوتاه مدت عامل موثری جهت تعیین تغییرات بازدهی مومنتوم و معکوس می باشد. بدین معنی نسبت بالای نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی می تواند موجب کسری/ مازاد عرضه و افزایش/کاهش قیمت ها شود و برعکس نسبت پایین نگهداری سهام توسط سهامداران نهادی موجب مازاد/ کسری عرضه و کاهش/ افزایش قیمت ها می شود.