پیشگیری اجتماعی از جرائم سایبری (در پرتو اجماع بین المللی بر منشورهای رفتاری)

فراملی بودن جرم سایبری سبب شده است، دغدغه دولت ها از سطح حاکمیتی و ملی فراتر رود و عرصه بین المللی با چالش جدی روبه رو شود. بنابراین، منطق حاکم بر پیشگیری اجتماعی از جرم سایبری نیز متفاوت از فضای سنتی است. منطقی ترین گزینه برای ایجاد گفتمانی مشترک و هماهنگ با هدف پیشگیری اجتماعی از جرم بین المللی سایبری، پیش بینی سیاست هایی توسط سازمان ملل متحد است که مورد اجماع بین المللی باشد. هدف مقاله حاضر، بررسی تحلیلی و انتقادی بسته ها و توصیه های سازمان ملل درباره پیشگیری اجتماعی از جرائم سایبری است. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و با مراجعه به مهم ترین اسناد بین المللی انجام شده است. یافته های این تحقیق نشان داد که مبارزه با جرم سایبری از حاکمیت انحصاری دولت ها خارج شده و کارآیی در پیشگیری از این جرم، منوط به ایجاد یک وفاق بین المللی در این حوزه است. با ملاحظه منشور ملل متحد، گسترده ترین و هدفمندترین سازمان بین المللی موجود برای ایجاد اجماع در پیشگیری اجتماعی از جرم سایبری، سازمان ملل متحد است. نتایج این تحقیق نشان داد که توصیه های پیشگیرانه سازمان ملل را می توان در چارچوب «منشورهای رفتاری سایبری» در نظر گرفت؛ منشورهایی که مسئولیت هایی برای «سیاست گذاران و تولیدکنندگان سایبری» و «ارائه دهندگان و کاربران خدمات سایبری» در نظر گرفته است.