تاریخچه تکامل دگرریختی در پیشانی بلندای قدیمی فارس، جنوب خاور کمربند چین خورده و رانده زاگرس

این مطالعه با تلفیق تفسیر خطوط لرزه ای دوبعدی، اطلاعات چاه های اکتشافی و اطلاعات میدانی به بررسی چگونگی تکامل ساختارها و زمانبندی رویدادهای دگرریختی در پیشانی پهنه بلندای قدیمی فارس، در جنوب خاور کمربند چین خورده و رانده زاگرس پرداخته است. در این مقاله با بازگردانی گام به گام برش های زمین شناسی منطقه ای بر اساس الگوی چینه های رشدی در نهشته های همزمان با زمین ساخت و همچنین پایستگی طول و مساحت واحدها، یک مدل تکاملی برای شکل گیری ساختارهای پیشانی بلندای فارس ارائه می شود. بر اساس این مدل تکاملی، در ائوسن پایانی تاقدیس تابناک با دگرریختی خارج از نوبت در فرادیواره گسل وارون شده پیشانی کوهستان شروع به شکل گیری می کند. اگر چه در میوسن آغازین چین خوردگی جدایشی نازک پوسته در منطقه آغاز می شود، اما در زمان میوسن پسین است که آهنگ کوتاه شدگی و فرازگیری ساختارها به شدت افزایش می یابد، گسلش در پهلوی چین ها شکل می گیرد و افق جدایش میانی تبخیری های دشتک با ستبرشدگی در هسته تاقدیس ها درگیر می شود.