کاربرد سطوح تناسب و مقاومت زیستگاهی در ارزیابی تغییرات زیستگاهی

زیستگاه ها در سراسر جهان به شدت تخریب شده اند. یکی از موثرترین رویکرد ها برای احیای این مناطق، بازگردانی شرایطی است که از دست داده اند. بررسی ها بیانگر احتمال زیاد وقوع انقراض محلی مرال (Cervus elaphus maral) ، در زیستگاه های فعلی استان گیلان به علت تخریب شدید زیستگاهی است. هدف این تحقیق معرفی کاربرد دیگری از سطوح تناسب، مقاومت زیستگاهی، مسیر ها و کریدور های ارتباطی در پایش و تحلیل تغییرات زیستگاه ها به عنوان نقطه شروع بازسازی آنهاست. در این تحقیق قابلیت استفاده از لایه های تناسب، مقاومت و مسیر های ارتباطی، در مدیریت زیستگاه ها توسعه داده شده است. به این منظور سطح تناسب زیستگاهی در محیط نرم افزار 10ArcGis و با استفاده از جعبه ابزار Corridor Designer به روش وزن دهی به فاکتورهای زیستگاهی با استفاده از نظر خبرگان تهیه شد. براساس نتایج تحقیق، کاهش 35 درصدی سطح زیستگاه های مطلوب، افزایش 34 درصدی تعداد لکه ها، افزایش 89 درصدی تراکم لبه و کاهش 53 درصدی متوسط اندازه لکه ها بیانگرآن است که وقوع هم زمان تباهی و از هم گسیختگی زیستگاهی به شدت انسجام زیستگاهی مرال را تخریب کرده است. افزایش نسبت فاصله هزینه- وزن به فاصله اقلیدوسی مسیرهای ارتباطی و تغییرات پوشش زمینی مسیرها و کریدورها، بیانگر افزایش مقاومت زیستگاهی و کاهش ارتباط عملکردی و کاهش نفوذپذیری سیمای سرزمین است. نتایج تحقیق تصویر روشنی از میزان تغییرات در سطوح تناسب و مقاومت زیستگاهی و مسیر های ارتباطی مرال ارائه داده است که می تواند نقش موثری در فرایند بازسازی محدوده مورد بررسی داشته باشد.