اثر عوامل فردی و اجتماعی متمایزکننده نوجوانان آزاردیده هیجانی تاب آور از غیر تاب آور

تعیین عوامل فردی و اجتماعی متمایزکننده نوجوانان آزاردیده هیجانی تاب آور از غیر تاب آور. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان متوسطه اول شهر جاجرم تشکیل می داد که تعداد آن ها 516 نفر بود. با استفاده از پرسشنامه های آزاردیدگی هیجانی، مقیاس تاب آوری در برابر ضربه، خودگزارش دهی نوجوان آخن باخ و آزمون هوش وکسلر، داده ها گردآوری شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل تمیزی استفاده شد. عوامل فردی (به جز هوش) و عوامل اجتماعی (به جز روابط حمایتی با همسالان و مشارکت فعال در جامعه) در دو گروه نوجوانان آزاردیده تاب آور و غیر تاب آور متفاوت بودند (0٫05p<). همچنین، تابع تشخیصی توانست بین دو گروه نوجوانان تاب آور و غیر تاب آور تمیز قائل شود و 20٫2 درصد از تغییرات تاب آوری را تبیین کند. برخورداری بیشتر از برخی از عوامل حفاظتی فردی مانند حل مسئله، خوش بینی، ساختار اعتقادی، خودتنظیمی و عزت نفس، همچنین عوامل حفاظتی اجتماعی از قبیل عملکرد تحصیلی حمایت شده و حمایت/ امنیت محله به نوجوانان کمک می کند در برابر آزار هیجانی والدین از خود تاب آوری نشان دهند.