تاثیر تمرینات استقامتی تداومی و تناوبی بر فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در بخش حسی نخاع موش های مبتلا به نوروپاتی دیابتی

فعالیت بدنی بعنوان یک راهکار درمانی در نوروپاتی دیابتی در حال افزایش است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر سطوح سوپراکساید دیسموتاز (SOD) ، کاتالاز (CAT) و درد در بخش حسی نخاع موش های صحرایی دیابتی مبتلا به نوروپاتی بود.
نمونه تحقیق 40 سر موش صحرایی 10 هفته ای با دامنه وزنی 260-230 گرم بود. ابتدا 30 سر موش، با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی گرم/کیلوگرم در بافر سیترات،5/4 pH:) دیابتی شدند و پس از اطمینان از ایجاد نوروپاتی دیابتی توسط آزمون های فون فری و هات پلیت، به طور تصادفی در سه گروه تمرین تداومی، تمرین تناوبی و کنترل نوروپاتی قرار گرفتند. 10 سر موش نیز در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل شش هفته تمرین هوازی بود که با شدت 70-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی روی نوارگردان انجام شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، از بخش حسی نخاع نمونه برداری شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های آنالیز واریانس یکراهه انجام شد (