سنجش عوامل موثر در پیاده سازی مدیریت یکپارچه شهری در کلان شهر تهران

مدیریت شهری یک مفهوم فراگیر است و هدف آن تقویت سازمان های دولتی و غیردولتی برای شناسایی برنامه ها و سیاست های گوناگون و پیاده سازی آن ها با نتایج بهینه است و اداره یک شهر بدون آن امکان پذیر نیست. ولی امروزه، شهرها به خصوص کلان شهرها به دلیل مسائل و مشکلات بی رویه باعث شده که مدیریت شهری سنتی کارآمدی خود را از دست بدهد و در این راستا، مدیریت یکپارچه شهری به عنوان یک نهاد مدیریتی فراگیر و درگیر با موضوعات و پدیده های بسیار گسترده و متنوع شهر و شهرنشینی ضروری است تا نهایتا دستیابی به توسعه پایدار در شهر میسر گردد. نوع تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بوده و در جمع آوری اطلاعات از مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده شده است. همچنین برای تجزیه وتحلیل یافته ها از مدل های تصمیم گیری چند معیاره (دیماتل فازی و تاپسیس) استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن است که در بین معیارهای اصلی تحقیق، ساختار ارتباطی با دارا بودن بیشترین ضریب وزنی و اثرگذاری مستقیم با کسب امتیاز 19. 17 در جایگاه اول، شرایط قانونی سیاست گذاری با کسب امتیاز (19. 11) در جایگاه دوم و درنهایت دیدگاه ها و نگرش ها با کسب امتیاز (19. 00) در جایگاه سوم قرار دارند و این عوامل مهم ترین عوامل تاثیرگذار در پیاده سازی مدیریت یکپارچه شهری در کلان شهر تهران می باشد. همچنین زیر معیارها بر اساس مدل تاپسیس منعکس کننده این مطلب است که همپوشانی وظایف سازمانی در ارگان های مختلف مربوط به مدیریت شهری، ضعف زیرساخت های اطلاعاتی برای مدیریت یکپارچه شهری و ناشناخته ماندن نگرش یکپارچه در مدیریت سطوح مختلف فضایی به ترتیب در جایگاه های اول تا سوم را ازنظر خبرگان، متخصصین کسب کرده و تاثیر بیشتری بر پیاده سازی مدیریت یکپارچه شهری در کلان شهر دارند.