مقایسه رویکرد حداکثر درست نمایی محدود شده با بیزی در برآورد اجزای واریانس ژنومی صفات پشم گوسفند مرینوس

برآورد دقیق اجزای واریانس ژنتیکی و غیرژنتیکی با اطلاعات شجره ای و ژنومی، از ملزومات پیش بینی صحیح ارزش های اصلاحی می باشد. از آنجایی که تراشه های چندشکلی تک نوکلئوتیدی (SNP) کل ژنوم را پوشش می دهند، نشانگرها تمامی جایگاه های صفات کمی را تحت پوشش قرار داده و به طور بالقوه تمام واریانس ژنتیکی را توجیه می کنند. در این پژوهش از SNPهای گوسفندان مرینوس استرالیایی استفاده شد. صفات طول و قطر تار پشم مورد بررسی قرار گرفتند. برای مطالعه رابطه بین فراوانی آللی و مقدار واریانس ژنتیکی افزایشی توجیه شده، SNPها در پنج گروه مختلف از فراوانی آللی کمیاب (MAF) ، طبقه بندی شدند. دو مدل آماری با آنالیز مجزای هر گروه SNP و آنالیز توام هر پنج گروه SNP برازش شدند. آنالیزهای آماری با دو روش حداکثر درست نمایی محدود شده ژنومی (روش پارامتری) و بیزی (با استفاده از تکنیک نمونه گیری گیبس و مدل RKHS (روش نیمه پارامتری) ) انجام شد. مقدار وراثت پذیری ژنومی برآورد شده توسط همه SNPها در رویکرد REML، برای قطر و طول تار پشم به ترتیب برابر 72/0 و 48/0 بود. در رویکرد بیزی این مقدار وراثت پذیری برای صفات مذکور به ترتیب برابر 74/0 و 47/0 برآورد گردید. در تجزیه و تحلیل مجزای گروه های مختلف MAF مقادیر وراثت پذیری ژنومی هر دو رویکرد مشابه ولی در تجزیه توام، بین دو رویکرد تفاوت زیادی وجود داشت. بطور کلی در مدل های ساده نتایج دو رویکرد مشابه بوده ولی در مدل های پیچیده مانند آنالیز توام نتایج دو مدل متفاوت و معنی دار هستند. برای بررسی این که کدام روش از اعتبار بالاتری برخوردار است نیاز به تحقیقات آتی می باشد.