بررسی تاثیر ابتکار عمل فردی و تنوع مهارت بر خلاقیت کارکنان؛ با نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش و منابع خلاق

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر ابتکار عمل فردی و تنوع مهارت بر خلاقیت با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش و منابع خلاق است. این پژوهش از لحاظ ماهیت کاربردی و از نظر نوع تحقیق پیمایشی است. برای این منظور تعداد 220 نفر از کارکنان مجموعه شهرداری بجنورد بر اساس جدول مورگان و بصورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخابگردیده اند و به بررسی این ابعاد در بین آنها پرداخته شده است. برای گرد آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد که روایی محتوایی آن با نظر خبرگان و روایی سازه ای آن به کمک تحلیل عاملی تاییدی بررسی شد و پایایی آن نیز با آلفای کرونباخ تایید گردید. روش تحلیل مورد استفاده در این پژوهش بر اساس مدل معادلات ساختاری و نرم افزار آموس 16است. در رابطه بین ابتکار عمل و تنوع مهارت با خلاقیت، مقدار ضریب رگرسیونی و عدد معناداری به ترتیب 45/0 و 18/0 و260/3 و 014/2 بدست آمد که موید وجود رابطه مثبت و معنادار بین این دو متغیر با خلاقیت است. نتایج تحلیل تعدیلگری، نقش تعدیلگری منابع خلاق را در رابطه بین ابتکار عمل و خلاقیت و همچنین نقش تعدیلگری اختصاصی بودن دانش را در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت تایید نکرد. اما وجود منابع خلاق در رابطه بین ابتکار عمل فردی و خلاقیت با مقدار  387/0 و اختصاصی بودن دانش در رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت با مقدار  288/0- نقش تعدیلگری داشتند. نتایج حاصل از اجرای تحقیق نشان می دهد که ابتکارعمل فردی و تنوع مهارت اثر مثبت و معنی داری بر خلاقیت فردی دارند و همچنین وجود منابع خلاق رابطه بین ابتکار عمل فردی و خلاقیت را تقویت و اختصاصی بودن دانش رابطه بین تنوع مهارت و خلاقیت را تضعیف می کند.