اثربخشی آموزش راهبردی برنامه ریزی عصبی- کلامی بر بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان با میزان جانبازی 25 تا 50 درصد؛ مطالعه موردی استان تهران

اهداف: برنامه ریزی عصبی- کلامی به ارتباط های مشخص بین فرآیندهای عصب شناختی، زبانی و الگوهای رفتاری که یادگیری آن از طریق برنامه ریزی است، اشاره می کند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردی برنامه ریزی عصبی- کلامی بر بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان 50-25% بود. در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 30 نفر از کلیه همسران جانبازان 25-50% شهرستان های استان تهران به صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی بود. طرح آموزشی در 10 جلسه به گروه آزمایشی ارایه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزاری آماری SPSS 23 انجام شد و پس از محاسبه اختلاف نمرات پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و Tوابسته استفاده شد. تغییرات مثبت قابل توجهی بین میانگین نمرات خرده مقیاس های سلامت روانی، سلامت جسمی، روابط اجتماعی، ادراک محیط زندگی و کیفیت زندگی همسران جانبازان گروه آزمایش در مرحله بعد از آموزش برنامه ریزی عصبی- کلامی مشاهده شد (0. 05p<) ؛ در حالی که چنین تفاوتی در گروه کنترل مشاهده نشد و تقریبا در همه خرده مقیاس های کیفیت زندگی در این گروه (کنترل) در مرحله قبل و بعد از آموزش نزدیک به یکدیگر بود و تفاوتی نشان نداد (0. 05p>). آموزش راهبردی برنامه ریزی عصبی- کلامی باعث بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان می شود.