جستاری در آموزه های امامتی سه تن از راویان متهم به غلو و نشانه های باورپذیری آنها

راهیابی احادیث پرشمار راویان ضعیف یا متهم به غلو و دروغگویی به نگاشته های حدیثی شیعه و حتی معتبرترین آنها، پیامدهایی چون انکار آموزه های نهفته در احادیث این گروه و تردید در درستی برخی از آنها را به دنبال داشته است. چاره اندیشی در چگونگی رویارویی با این راویان و احادیث آنها، به ویژه آن دسته از احادیث که به گونه ای با باورهای پیوسته با امامت گره خورده اند، ازجمله بایسته های حدیث پژوهی به شمار می رود.
در این مختصر کوشیده ایم با بازخوانی بخشی از میراث امامتی سه تن از راویان متهم به غلو: سهل بن زیاد، محمد بن سنان زاهری و محمد بن علی ابوسمینه، و تطبیق آنها با دیگر احادیث هم مضمون و روایت شده از سوی راویان ثقه، همسویی این دو مجموعه و بالتبع، باورپذیر بودن دسته نخست را نشان دهیم.