تاثیراجرای برنامه توانمندسازی بر خودکارآمدی مادران نوزادان نارس و میزان بستری مجدد نوزاد آنها

دوره انتقال از بیمارستان به منزل در نوزادان نارس، یک دوره بحرانی برای والدین است و بسیاری از آنها در شرایطی از بیمارستان مرخص می شوند که نیاز به مراقبت بیشتر و پیگیری دقیقتر دارند لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه توانمندسازی بر خودکارآمدی مادران نوزادان نارس و میزان بستری مجدد نوزاد آنها انجام گرفت. یک کارآزمایی بالینی از نوع پیش و پس آزمون، 60 نوزاد نارس و مادران آنها از بخش مراقبتهای ویژه نوزادان شهر کرمانشاه به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص یافتند. مادران در گروه کنترل، مراقبت های معمول بخش را دریافت کردند و در گروه آزمون، علاوه بر مراقبت های معمول بخش، مداخله مورد نظر (شامل: شستن دست، تغذیه، تمرین ساکینگ نوزاد، دارو دادن، لمس و ماساژ نوزاد، نحوه حمام دادن، پیشگیری از عفونت، علایم هشدار دهنده واحیای نوزاد) اجرا شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه ها شامل اطلاعات دموگرافیک مادر، نوزاد وخودکآرامدی مادران در بدو پذیرش و قبل از ترخیص توسط مادر تکمیل گردید همچنین با ثبت شماره تلفن مادر، 15 روز پس از ترخیص وضعیت بستری مجدد نوزاد، پیگیری شد. . سپس داده ها با آزمون آماری تی مستقل وتی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. در کلیه ابعاد میزان خودکارآمدی مادران، به جز بعد میزان اهمیت، در گروه توانمندسازی افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل داشته است (05/0 > P). اما افزایش میزان خودکارآمدی مادران بین دو گروه در بعد میزان اهمیت، تفاوت معنی داری نداشت (202/0 = P). میزان بستری مجدد در گروه توانمندسازی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (043/0 = P). اجرای برنامه توانمندسازی مادران نوزادان نارس برای ترخیص و مشارکت فعال آنها در مراقبت از نوزادشان، با افزایش میزان خودکآرامدی مادران برای انتقال سالم نوزاد به منزل و با کاهش میزان بستری مجدد نوزاد، علاوه بر کاهش عوارض و آسیب های نوزادی، از هزینه های درمانی نیز می کاهد.