اصول الگوی اجتماعی حفاظت و امنیت در جامعه اسلامی

از جمله پدیده های ناشی از پیچیده شدن جوامع معاصر، شکل گیری فرآیندهای درونی است که می تواند انسجام و هویت جمعی را هدف قرارداده و به مخاطره اندازد. این فرآیندها مبتنی بر کاستی ها و ضعف های داخلی شکل گرفته و از آنها به «آسیب» تعبیر می شود. بر این اساس مسئله ای مهم در حوزه تحلیل و تقویت الگوهای حفاظتی- امنیتی مطرح شده که ناظر بر اهمیت رویکردهای اجتماعی در نیل به اهداف حفاظتی- امنیتی می‎باشد. با توجه به رویکرد اجتماعی مطرح شده، هدف اصلی تحقیق حاضر آن است که اولویت «مدیریت آسیب‎ها» نسبت به «مدیریت تهدیدات» را در طراحی الگوی حفاظت و امنیت تبیین و تشریح نماید. محقق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از تکنیک اسنادی به گردآوری و تحلیل داده‎ها اقدام نموده است. یافته‎های محقق حکایت از آن دارد که اصول الگوی اجتماعی حفاظت و امنیت در جامعه اسلامی را می‎توان در پنج مورد زیر خلاصه نمود: • «تهذیب فردی» با هدف تربیت افرادی با فرهنگ «خودکنترلی» • تقویت «مشارکت های اجتماعی» با هدف تاسیس «جامعه ای منسجم» • تقویت «پشتیبان اجتماعی» قدرت سیاسی با هدف تاسیس «دولتی مقتدر» • «غیرامنیتی نمودن» فرآیند مدیریت «آسیب های اجتماعی» با هدف افزایش تاثیر و کارآمدی • تقویت «شبکه مناسبات هنجاری و ارزشی» با هدف صیانت از «سلامت اجتماعی». در این پژوهش حوزه حفاظت محوریت دارد. نتایج این تحقیق افزون بر محققان این حوزه می‎تواند برای کارشناسان اجرایی در تحلیل مقولات حفاظتی – امنیتی و ارایه راهکار مفید باشد.