بررسی اثر افزودن خوراکی ایزومالتو الیگوساکارید در آسیب بافتی ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio) در مواجهه با حشره کش ورتیمک

پربیوتیک ها ترکیب غذایی غیر قابل هضمی هستند که از طریق تحریک انتخابی، رشد و فعال کردن یک یا تعداد محددی از باکتری‏های موجود در روده اثرات سودمندی بر روی میزبان داشته و می‏تواند سلامتی میزبان را بهبود بخشد. برایارزیابیمیزانسمیتآلاینده هایمحیطیشاخص هایفیزیولوژیکیمتفاوتیدرماهی هاوجودداردکهازجملهآن هابافت شناسیاست. در این تحقیق 147 قطعه ماهی کپور معمولی به مدت دو هفته جهت سازگاری با شرایط محیطی آکواریوم، نگهداری شدند. LC50/96h برای سم ورتیمک (ورتمیک) 243/1 محاسبه گردید که براساس آن سه غلظت کشنده ppm2، ppm3، ppm6 برای این بررسی در نظر گرفته شد. اضافه کردن پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید به غذا با روش اسپری کردن به میزان g/kg1 صورت گرفت. طی دوره تحت تاثیر قرار دادن ماهیان در معرض پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید و سم ورتیمک، ماهیان توسط 220 میلی گرم بر لیتر محلول بیهوش کننده گل میخک به سرعت بیهوش شده و بافت کبد، آبشش آن ها برای مطالعات بافت شناسی جدا گردید. نتایج نشان داد تیمارهایی که بعد از القای پربیوتیک در معرض سم ورتیمک قرار گرفتند عارضه های بافتی شامل از بین رفتن سلول های کبدی، پرخونی، نکروز و کاریولیز هسته در بافت کبد و عارضه های هایپرپلازی تیغه اولیه، پرخونی، نکروز، چسبندگی تیغه های ثانویه، در بافت آبشش مشاهده شد که عارضه ها به ترتیب در غلظت ppm6، ppm 3 و ppm 2بیشترین اثر تخریب را در بافت کبد و آبشش نشان دادند. پربیوتیک ایزومالتو الیگوساکارید نتوانست از میزان عارضه های ناشی از آسیب بافتی سم ورتیمک در بافت کبد و آبشش ماهی کپور بکاهد.