اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و متوسط همراه با مصرف آلوئه ورا بر سطوح سرمی کمرین، گلوکز و انسولین در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین: یک مطالعه تجربی

امروزه اثر ضددیابتی تمرینات ورزشی و مکمل آلوئه ورا مشخص شده است، اما تاثیر ترکیبی آنها بر دیابت مشخص نیست. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر ترکیبی تمرین تناوبی شدید (High intensity interval training; HIT) و متوسط (Moderate intensity interval training; MIT) با مصرف آلوئه ورا بر سطوح کمرین، گلوکز و انسولین در موش های صحرایی دیابتی بود. در این پژوهش تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به صورت تصادفی در چهار گروه دیابتی، آلوئه ورا (300 میلی گرم بر کیلوگرم) ، HIT+مکمل آلوئه ورا و MIT+مکمل آلوئه ورا تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت هشت هفته انجام شد. هر جلسه تمرینی شامل 12-6 مرحله دو دقیقه ای (40 متر بر دقیقه در گروه HIT و 25 متر بر دقیقه در گروه MIT) بود که هر مرحله با یک دقیقه استراحت فعال ادامه می یافت. سطوح کمرین و انسولین به روش الایزا اندازه گیری و داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل شدند. سطوح کمرین در گروه MIT در مقایسه با گروه دیابتی و HIT کاهش معنی داری داشت (001/0>p). افزایش معنی داری در سطوح انسولین گروه HIT در مقایسه با سایر گروه ها مشاهده شد (001/0>p). هم چنین افزایش انسولین در گروه آلوئه ورا نیز در مقایسه با گروه دیابتی و MIT معنی دار بود (001/0>p) ، اما تغییرات گلوکز از نظر آماری معنی دار نبود (05/0<p). به نظر می رسد، اثر ترکیبی تمرینات ورزشی و مکمل آلوئه ورا بر بهبود دیابت موثر باشد و احتمالا این تاثیر به واسطه کاهش سطوح کمرین یا افزایش انسولین اعمال می شود.