رابطه دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی در پرستاران

رضایت زناشویی از مهمترین عوامل موثر بر سلامت در زندگی است. پرستاران مهمترین عضو سیستم سلامت و مراقبت کشور هستند و بررسی عوامل موثر بر سلامت آنان حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی در پرستاران انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. نمونه ای به حجم 162 نفر از پرستاران بیمارستان‫های اهواز در سال 1396 به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی، تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری، با استفاده از نرم افزار 21-SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دلبستگی به خدا (0/24r=) ، هوش اخلاقی (0/38r=) و تمایزیافتگی خود (0/32r=) با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون برای پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود، معنی دار بود (0/05<p). با توجه به نتایج این مطالعه، تقویت دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود پرستاران از طریق برگزاری کارگاه ها و کلاس های آموزشی برای افزایش رضایت زناشویی آنان، می‫تواند مفید باشد.