تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در آب و خشکی بر فاکتورهای آنتی اکسیدانی و التهابی در ورزشکاران مرد اسکواش

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در آب و خشکی بر برخی از فاکتورهای آنتی اکسیدانی و التهابی در ورزشکاران مرد اسکواش بود. به این منظور 24 بازیکن اسکواش (سن 05/4±90/23سال، قد 40/6±46/176سانتی متر و وزن 35/7±80/74کیلوگرم) که دارای 3 سال عضویت باشگاهی و فعالیت مستمر ورزشی بودند، به صورت هدفمندانتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین در آب (12 نفر) و تمرین در خشکی (12 نفر) تقسیم شدند. سپس برنامه تمرین تناوبی شدید (HIT) در آب و خشکی با شدت 80 تا 90 در صد ماکزیمم ضربان قلب در قالب 8 تمرین و در دو بخش 4 دقیقه ای و به مدت یک جلسه انجام گرفت. در هر دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی نمونه خونی، قبل و بلافاصله پس از تمرین تناوبی شدید در آب و خشکی به منظور اندازه گیری سطوح اینترلوکین 6، پروتئین واکنشی C، اسید اوریک و بیلی روبین تام گرفته شد. برای محاسبه نتایج از آزمون t همبسته و t دو نمونه مستقل استفاده شد. کلیه نتایج در سطح 05/0≥P در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در مقایسه بین گروهی در مورد سطح سرمی اینتر لوکین6 (18/0=P) ، بیلی روبین (15/0=P) و اسید اوریک (14/0=P) تفاوت معنا داری بین دو گروه تمرین در آب و تمرین در خشکی مشاهده نشد، اما در مورد پروتئین واکنش دهنده C (02/0=P) تفاوت بین دو گروه معنادار بود. یافته ها نشان داد که یک جلسه تمرین HIT در آب به دلیل ویژگی های فیزیکی آب می تواند بر کاهش سطح CRP در بازیکنان اسکواش موثر باشد.