تحلیل و ارزیابی میزان تاثیرگذاری شرایط زیست پذیری بر امنیت زنان (مطالعه موردی: شهرستان بهشهر)

فضاهای شهری باید توان و قابلیت پذیرش تمام جامعه را داشته باشند و بتوانند محیطی امن و به دور از ترس و نگرانی را برای استفاده کنندگان خود فراهم کنند. حضور زنان در جامعه از یک سو می تواند سبب پیشرفت در زندگی شخصی آنها و در نتیجه در روند جامعه شود، اما از سوی دیگر مشکلات نظیر احساس ناامنی آنها را در پی خواهد داشت. در این پژوهش با استفاده روش توصیفی و تحلیلی به ارزیابی شرایط امنیت زنان در شهرستان بهشهر از بعد زیست پذیری این شهرستان پرداخته شده است. طبق یافته های تحقیق بر حسب طبقات ارزیابی پایداری پرسکات آلن، وضعیت امنیت زنان در شهرستان بهشهر با امتیاز 0/416 در سطح پایداری متوسط (0/41-0/6) قرار دارد. همچنین با توجه به اینکه میزان خطای آلفای به دست آمده برای متغیرها (ابعاد کالبدی =0/016 و ابعاد اجتماعی =0/006) کمتر از خطای قابل قبول یعنی 0/05 محاسبه شده، می توان استدلال کرد همبستگی مستقیم بین دو متغیر است؛ و با توجه به اینکه خطای آلفای شاخص امنیت (0/024) کمتر از (0/05) محاسبه شد، بنابراین بین دو متغیر مورد مطالعه و شاخص امنیت در شهرستان بهشهر هم رابطه مستقیم وجود دارد. همچنین بالاتریت احساس امنیت زنان در بین مولفه های مورد مطالعه، مولفهی تنها بودن در روز در خانه میباشد. فضاهای تاریک و حاشیه خیابانهای نیمه متروکه ناامنترین و عبور از خیابان با حضور پلیس امنترین مکان برای زنان است.