کاربرد الگوی رفتار برنامه ریزی شده در پیش بینی عوامل موثر بر قصد سرقت علمی

سرقت علمی به یکی از نگرانی های اصلی دانشگاه های امروزی بدل شده است. الگوی رفتار برنامه ریزی شده (TPB) احتمالا یکی از مهم ترین الگوهای پیش بینی کننده ی پدیده ی سرقت علمی در دانشجویان می باشد. این مطالعه مقطعی با هدف تعیین کاربرد الگوی TPB در پیش بینی عوامل موثر بر سرقت علمی درسال 1395 انجام گرفت. 200 دانشجوی کارشناسی ارشد در مرحله ی تدوین پایان نامه از دانشگاه علوم پزشکی ایران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه خود ایفا مشتمل بر سه بخش مشخصه های دموگرافیک، سازه های الگو و قصد انجام سرقت استفاده گردید. داده ها با استفاده از آمارتوصیفی و تحلیلی (تی تست، آنوا و آنالیز رگرسیون چندگانه) با استفاده از نرم افزار SPSS (ver19) مورد تحلیل قرار گرفت. میانگین سنی دانشجویان 4/13±25/29 سال بود 5/75% مجرد و 5/45% مرد بودند بین قصد انجام سرقت و نگرش مثبت، همبستگی متوسط و مثبت معنی داری وجود داشت و نگرش مثبت به سرقت علمی بطور معنی داری پیش بینی کننده ی قصد انجام آن بود (007/0= P). رابطه ی بین نگرش منفی و قصد، معکوس و معنی دار و رابطه ی بین نرم های انتزاعی، کنترل درک شده ی رفتاری و قصد مستقیم و معنی دار بود. نگرش مثبت بطور مستقیم و معنی داری بر قصد انجام رفتار سرقت موثر است که با طراحی برنامه ی آموزشی مناسب می توان جهت تصحیح آن گام برداشت.