تجزیه پذیری شکمبه ای مواد مغذی گیاهان شورزی سلمکی ساقه سفید، سیاه شور و اشنان به صورت انفرادی یا مخلوط در شترهای یک کوهانه

در این مطالعه ارزش تغذیه ای (ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری) سه گونه گیاهی شورزی تحت چرای شترهای یک کوهانه به نام های سلمکی ساقه سفید، سیاه شور و اشنان به صورت انفرادی یا با جایگزینی صفر، 5/33، 5/66 و 100 درصد به جای همدیگر در قالب 9 تیمار آزمایشی با طرح آزمایشی کاملا تصادفی به روش کیسه های نایلونی مورد بررسی قرار گرفت. از دو نفر شتر ماده چهار ساله تک کوهانه دارای فیستولای شکمبه ای تغذیه شده با کاه گندم، سلمکی ساقه سفید و علوفه یونجه استفاده شد. سلمکی بالاترین همی سلولز، NDF و ماده آلی را بین سه گیاه شورزی داشت. بالاترین غلظت تانن و اگزالات و اسیدهای آلی مربوط به اشنان بود. گیاهان سلمکی ساقه سفید پایین ترین و اشنان بالاترین درصد تجزیه پذیری و تجزیه پذیری موثر ماده خشک را داشتند (05/0>P). تجزیه پذیری ماده آلی تیمار حاوی اشنان و سیاه شور به طور معنی داری بالاتر از تیمار‏های حاوی سلمکی ساقه سفید بودند (05/0>P). تیمارحاوی 5/66 درصد اشنان+ 5/33 درصد سیاه شور (تیمار 7) بالاترین و سلمکی ساقه سفید (تیمار 2) پایین ترین درصد تجزیه پذیری NDF را در بین تیمار‏های آزمایشی داشتند (05/0>P). تیمار حاوی 5/66 درصد اشنان+5/33 درصد سلمکی ساقه سفید (تیمار 1) ، بالاترین تجزیه پذیری پروتئین خام و سلمکی ساقه سفید پایین ترین درصد را داشت. نتایج نشان داد که در ساعات اولیه انکوباسیون، سرعت تجزیه پروتئین بیشتر از سرعت تجزیه ماده خشک، ماده آلی و NDF تیمار‏های آزمایشی بود. لذا، طبق نتایج مربوط به تجزیه ماده خشک، ماده آلی و پروتئین خام، بهترین مخلوط گیاهی برای تغذیه بهتر شترهای چراگر تیمار های فاقد سلمکی (تیمار های 5، 7 و 8) می باشد؛ اما طبق داده های ترکیب شیمیایی و تجزیه پروتئین تیمار های حاوی سلمکی بهترین مخلوط هستند (تیمار های 1، 3، 4 و 6 به جز 2). بنابراین، به نظر می رسد یکی از راه کارها برای بهبود هضم پذیری گیاهان شورزی در شترها مخلوط کردن این گیاهان با یکدیگر است که طبق نتایج آزمایش حاضر به نظر می رسد بهترین تیمار برای تغذیه شترها شامل مخلوطی از سلمکی ساقه سفید با سیاه شور یا اشنان باشد.