اندازه گیری فاکتور X در تنظیم مقررات انگیزشی: مطالعه موردی صنعت توزیع برق ایران

دستیابی به بهره وری و کارایی بالا در صنعت توزیع برق کشور با توجه به وضعیت این صنعت ضروری بوده و از طرف دیگر مسئله اصلی در رویکردهای تنظیم مقررات انگیزشی استفاده از یک معیار مناسب جهت اندازه گیری کارایی و رشد بهره وری است. این شاخص در تنظیم مقررات انگیزشی فاکتور X بوده که هدف اصلی این تحقیق اندازه گیری آن در صنعت توزیع برق ایران است. به منظور دسترسی به هدف تحقیق از داده های شرکت های توزیع برق ایران در دوره زمانی 1383 تا 1393 و یک مدل ارائه شده برای تحلیل پوششی داده ها با وجود نهاده های قابل کنترل و غیر قابل کنترل و ستاده های مطلوب و نامطلوب استفاده شد. نتایج مربوط به محاسبه شاخص بهره وری مشخص کردند که شرکت های توزیع برق کارا باید هر ساله 06/3 درصد بهره وری کل عوامل تولید خود را رشد دهند. شرکت هایی که کارا نیز نبوده اند بایستی بیشتر از 06/3 درصد بهره وری کل عوامل تولید خود را رشد دهند. بیشترین مقدار فاکتور X در دوره زمانی 1383 تا 1393 مربوط به شرکت توزیع برق شمال کرمان بوده که 0703/0 بدست آمده است که نشان می دهد تنظیم کننده باید به دنبال 03/7 درصدی در بهره وری شرکت توزیع برق شمال کرمان باشد.