چگونگی تحقق گفتمان مردم سالاری دینی در جمهوری اسلامی ایران و تاثیر آن بر توسعه سیاسی ایران

مسئله: با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و در سایه تعالیم تشیع و تحت رهنمودهای امام خمینی تلاش در جهت تحقق مردم سالاری آغاز گشت و بر همین اساس ضرورت طرح نظریه برای رهنمونی درکنش سیاسی مطرح گردید وتلاش های متعددی در خصوص بررسی چیستی و چگونگی مردم سالاری دینی صورت گرفت. اما همچنان بسیاری از ابعاد این مسئله مبهم و نیازمند تحقیق و پژوهش است. در این میان مهمترین بعد بحث ارتباط مردم سالاری با بومی سازی و اقتضائات زیست محیطی است. هدف از این پژوهش نسبت سنجی میان تحقق گفتمان بومی مردم سالاری دینی و تاثیر آن بر توسعه سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران است. برهمین مبنا نیز اینکه گفتمان مردم سالاری دینی چه شاخصه های متمایزی از جمهوریت در مفهوم کلاسیک خود دارد که توانسته است در فرهنگ سیاسی ما استیلا یابد مورد تحلیل قرار خواهد گرفت. سوال: با توجه به نقش محتوایی دین در گفتمان مردم سالاری دینی از منظر امام خمینی، ارتباط آن با توسعه و رشد سیاسی چگونه می تواند مورد تبیین و بررسی قرار گیرد؟ روش این پژوهش از نوع تحلیلی - تبیینی است و در گروه پژوهشهای نظری راهنمای عمل قرار می گیرد. با توجه به اینکه توسعه اسلامی به معنای توسعه انسان و رسیدن به مقام و منزلت انسان کامل و بهبود محیط مادی و فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به مثابه مفهومی فراگیر بوده و ابعاد اخلاقی، معنوی و مادی را در بر می گیرد. از این رو، در گفتمان مردم سالاری دینی، توسعه، فعالیتی هدفمند و ارزش محور و دینی - انسانی تلقی می شود که هدف از آن، افزایش آسایش و آرامش انسان در تمامی ابعاد وجودی است لذا چنین گفتمانی می تواند زمینه ساز توسعه سیاسی در تمام ابعادش گردد.