عدالت سیاسی در اندیشه آیت الله جوادی آملی و جان راولز

عدالت عنصری راهبردی است که همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است، می توان گفت که برداشت از این مفهوم و توجه به ریشه عدالت در همه بخش های خود وجه تمایز مکاتب فکری اندیشمندان در حوزه علوم مختلف بوده است. این تمایزات به دلیل نوع جهان بینی و انسان شناسی است. ازاین رو هدف مقاله حاضر بررسی عدالت سیاسی در اندیشه سیاسی آیت الله جوادی آملی و اندیشه سیاسی جان راولز می باشد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که عدال سیاسی در اندیشه آیت الله جوادی آملی به دلیل روش شناسی چند لایه ای، مطلق گرایی و توجه به انسان الهی دو بعدی، به مثابه حقیقت است که هرچه غیر از آن باشد باطل است و عدالت سیاسی متعالیه را به همراه دارد که از شدن انسان در مسیر کمال سخن می گوید. در حالی که عدالت سیاسی در اندیشه جان راولز متقدم و متاخر به دلیل تک لایه ای بودن روش شناسی،نسبی گرا و توجه صرف به ماده و تک بعدی بودن انسان و به مثابه انصاف است. عدالت سیاسی در هر دو شخصیت راولز ابزاری برای رسیدن به سود و قدرت است،به طورکلی برآیند عدالت سیاسی در اندیشه جان راولز، متدانیه می باشد.