بلوری شدن پلیمرها در مجاورت نانوپرکننده های کربنی

نانوپرکننده های کربنی نظیر فولرن، نانوالیاف کربن، نانولوله کربن و گرافن به دلیل خواص منحصر به فرد الکتریکی، گرمایی، نوری و مکانیکی به عنوان دسته جدیدی از نانومواد در سراسر جهان مطرح شده اند. از مفیدترین کاربردهای آن ها تهیه نانوکامپوزیت های پلیمری است. این مواد موجب بهبود خواص فیزیکی و افزایش کارکرد ماتریس پلیمری می شوند. ارتباط میان خواص، ساختار و شکل شناسی پلیمرها در نانوکامپوزیت ها مسیر موثری را برای دست یابی به خواص جدید و مطلوب ساختاری از راه دستکاری ساختار در اختیار می گذارد که در آن بلوری شدن بین سطحی و ساختار بلوری ماتریس از عوامل بحرانی به شمار می روند. نانوپرکننده های کربنی کم بعد (LDCNs) از عوامل هسته زای بسیار موثری هستند که موجب شتاب یافتن درخور توجه سینتیک بلوری شدن و القای شکل شناسی های بلوری منحصر به فرد در نانوکامپوزیت ها می شوند. در این مقاله، پس از مرور LDCN دوبعدی و مشتقات آن، درباره سینتیک بلوری شدن ناشی از LDCNs با و بدون میدان های جریان، اصلاح بلوری و شکل شناسی بلوری بین قطبی، منشا بلوری شدن پلیمر با وجود LDCNs و اساس شبیه سازی مولکولی و مطالعات تجربی، منابع فعلی درباره بلوری شدن القایی پلیمر در مجاورت LDCN دوبعدی در پلی پروپیلن تک نظم (iPP) و پلی اتیلن بحث می شود.