افشاگری در سازمان؛ علت یابی چرایی آن

  سامانه مدیریتی، مهم ترین بخش سازمان است. چنانچه در این بخش از سامانه بداخلاقی، کج رفتاری و سوءمدیریت وجود داشته باشد به همان میزان می تواند آسیب جدی به سازمان به خصوص به منابع انسانی وارد سازد. این مطالعه از منظر (ماهیت و روش) ، توصیفی و از حیث هدف، کاربردی است. جامعه آماری این مطالعه مربوط به حوزه مدیران میانی و واحدهای صف می باشد. هدف از این مطالعه، شناسایی عوامل و علل چرایی افشاگری در سازمان بود. بحث و نتیجه‎گیری: افشای ناهنجاری، به عنوان بخشی از سیستم های کنترل داخلی انواع سازمان ها، به یکی از مهم ترین و موثرترین راه های کشف و جلوگیری از ناهنجاری های سازمانی تبدیل شده است. عدم توجه به گزارشات متعدد افشاگران، توسط سامانه مدیریتی ارشد سازمان و بخش های نظارتی، موجب قلدری در سازمان شده و سامانه مدیریتی میانی به تصور اینکه سطوح بالادستی توانایی کنترل وی را ندارند و یا می تواند آنها را بفریبد، همواره با قلدری و انحصارگری به اداره امور می پردازد. قلدری در سازمان، باعث افزایش ترک محل خدمت، غیبت، کاهش انگیزه، مسمومیت محل کار و غیره می شود. ضمنا بی توجهی در قبال افشاگری، باعث صدور دایره افشاگری به برون سازمان شده، و همچنین سکوت سازمانی بوجود می آید و بهره وری کارکنان به شدت کاهش می یابد.