زندگی با چشمان بسته/ مواجهه ای روان شناختی - فلسفی با هیچ وقت، هرگز

هیچ وقت، هرگز اگرچه برای مخاطب کودک نوشته شده و داستان ساده ‏ای به ‏نظر می ‏رسد، اما حاوی بن‏مایه های روان‏ شناختی و فلسفی است؛ از‏این ‏رو، علی‏رغم این که در ظاهر گفت‏ وگویی در داستان برقرار نمی‏ شود، اما زمینه پرسشگری، تخیل فیلسوفانه و نگاه ارزش شناسانه[i] در باب لذات زندگی را فراهم می‏کند. جو امپسن با طرح یک چالش روانی در قالب یک جمله تکراری، در زمینه‏ ای از تصاویر رنگی و درخشان ما را با یکی از وجوه شخصیت و نقاط تاریک روان‏مان مواجه می‏‏کند. این روایت و تصویرگری به‏ ظاهر متضاد به کودک کمک می‏ کند ازطریق تخیل کاوشگرانه و هدفمند با قهرمان داستان همزادپنداری کند و در وقت مقتضی آن را به تجربه‏ های شخصی خود تعمیم داده و از رشد روانی و شناختی بهره ‏مند شود. نگارنده در این مقاله با تاکید بر روان‏شناسی تحلیلی و برنامه فلسفه برای کودکان بن‏مایه ‏های روان شناختی و فیلسوفانه داستان و چگونگی مواجهه با این تجربه را توضیح داده و تفسیر می‏کند.