تعیین سازوکار کانونی زمین لرزه ها با بزرگی 5≤ Mn ≤ 2 در منطقه البرز با استفاده از قطبش اولین رسید موج P و نسبت دامنه موج S به دامنه موج P

با اندازه گیری سازوکار کانونی زمین لرزه ها می توان جهت انتشار گسیختگی، ساختار گسل و میدان تنش منطقه را تعیین کرد. در دسترس بودن حجم وسیعی از زمین لرزه های کوچک، استفاده از آنها را برای این منظور حائز اهمیت کرده است. هدف این مطالعه، تعیین سازوکار کانونی 4204 زمین لرزه با بزرگای 5≤ Mn ≤ 2 ثبت شده در چهل و یک ایستگاه از ایستگاه های شبکه های لرزه نگاری مرکز لرزه نگاری کشوری در منطقه البرز با استفاده از قطبش اولین رسید موج P و نسبت دامنه موج S به دامنه موج P است. این زمین لرزه ها از سال 1997 تا ماه مه سال 2015 رخ داده اند. در این تحقیق از شکل موج های گیرنده های سه مولفه ای استفاده شده است. شکل موج های سرعت با انتگرال گیری، به شکل موج های جابه جایی تبدیل شدند. به دلیل ضعیف بودن کیفیت شکل موج های زمین لرزه های کوچک، کاتالوگی از سازوکار کانونی 277 زمین لرزه با بزرگای Mn بیشتر از 5/3، بر اساس زوایای امتداد، شیب و لغزش فراهم شد. به منظور بررسی عملکرد این روش در تعیین سازوکار گسلش در منطقه موردنظر، دوازده زمین لرزه مصنوعی نیز تولید شد که نتایج بررسی آنها ارائه خواهد شد.
گسلش غالب در نواحی شمالی منطقه موردمطالعه، معکوس و در نواحی جنوبی امتداد لغز است. در امتداد باختری گسل طالقان، اکثر سازوکارها امتداد لغز چپگرد تعیین شده اند. راستای گسل ایندس، شمال باختری - جنوب خاوری است و در امتداد جنوب خاوری آن با توجه به سازوکارهای رویداد 18/6/2007 و تعدادی از پس لرزه های آن، گسلش منطقه معکوس است. نتایج این مطالعه با بیشتر نتایج مطالعات قبلی در این منطقه هماهنگی دارد.