تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر ولع مصرف و افسردگی در افراد تحت درمان با متادون

درمان نگهدارنده با متادون (MMT) درمان دارویی رایج در اختلال وابستگی به مواد افیونی می باشد. این درمان، باوجود نتایج مثبت، عوارض جسمی و روان شناختی بسیاری دارد. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر ولع مصرف و افسردگی در افراد تحت درمان با متادون است. برای انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده ارزیابی های تشخیصی اولیه با استفاده از مصاحبه بالینی توسط روان پزشک و پزشک کلینیک مربوطه انجام شده و 50 مرد مراجعه کننده به کلینیک متادون درمانی به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (DBT) و کنترل (MMT) وارد شدند. داده های آماری با بررسی اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس ولع مصرف، پرسشنامه افسردگی، پرسشنامه اعتباردرمانی و پرسشنامه اتحاد درمانی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به دست آمدند. نتایج به دست آمده نشان داد که نمرات گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در ولع مصرف و افسردگی بعد از 4 ماه مداخله و 2 ماه دوره پیگیری به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد (0/01<P) ترکیب متادون درمانی و رفتاردرمانی دیالکتیکی می تواند در کاهش ولع مصرف و مشکلات روان شناختی افراد وابسته به مواد افیونی مفید باشد. باتوجه به تاکید رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان به عنوان مکانیزم اصلی تغییر، این درمان می تواند درمانی مفید برای سایر اختلالات روان شناختی که درگیر مشکلات هیجانی هستند، باشد.