بررسی تاثیر پروبیوتیک Pediococcus acidilactici بر شاخص های ایمنی شناختی همولنف و آنزیم های گوارشی بچه شاه میگوی آب شیرین (Astacus leptodactylus)

در این پژوهش تاثیر چهار سطح از پروبیوتیک Pediococcus acidilacticiدر جیره غذایی بچه شاه میگوی آب شیرین Astacus leptodactylusبر برخی شاخص های سیستم ایمنی و آنزیمی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور بچه شاه میگوها با وزن 10 تا 20 گرم، در 4 گروه تیماری و یک گروه شاهد با سه تکرار در مدت 84 روز تغذیه شدند. سپس از همولنف نمونه گیری شد. نتایج اندازه گیری شاخص های ایمنی و آنزیمی همولنف و روده نشان داد که در همه تیمارها و شاهد، بیشترین تا کمترین تعداد هموسیت به ترتیب متعلق به هموسیت های نیمه دانه دار، دانه دار بزرگ و هیالین بود. تعداد کلی هموسیت ها، هموسیت های نیمه دانه دار، دانه دار بزرگ و هیالین در تیمارهای حاوی پروبیوتیک افزایش معنادار آماری نشان داد (05/0>P). همچنین سنجش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و فنول اکسیداز در همولنف بچه شاه میگو و در مقایسه با گروه شاهد، روند افزایشی و تفاوت معنادار آماری نشان داد (05/0>P). اندازه گیری فعالیت آنزیم های گوارشی لیپاز، آمیلاز و پروتئاز نیز بیانگر تاثیر مثبت افزاینده معنادار پروبیوتیک بر هرسه آنزیم مورد بررسی بود (05/0>P). با توجه به اثر مثبت و چشمگیر پروبیوتیک acidilacticiP. برشاخص های ایمنی و گوارشی می توان از آن برای بهره وری بیشتر در پرورش انبوه شاه میگوی جوان استفاده کرد.