مقایسه نتایج حاصل از پایدارسازی به روش های تیخونوف و TSVD در آنالیز سه بعدی استرین با استفاده از سری زمانی ایستگاه های دائمی GPS (منطقه مورد مطالعه: واشینگتن)

بررسی همزمان مسطحاتی و ارتفاعی تغییر شکل پوسته زمین یکی از دستاورد های روش های جدید تعیین موقعیت می باشد. این امکان در کنار سری زمانی ایستگاه های دائمی GPS درک هرگونه تغییر شکل پوسته در راستاهای مختلف را تسهیل می کند. در این مقاله از سری های زمانی 19 ایستگاه دائمی GPS در منطقه ی واشینگتن استفاده شده است. با برازش یک ترند خطی و q سیگنال پریودیک به این سری ها،نرخ جابه جائی ها در سه راستا برآورد شدند. طبق نتایج،دقت برآورد نرخ جابه جایی های مسطحاتی5/3برابر بهتر از مولفه ارتفاعی است. نرخ ها کمیت هائی وردا هستند از این رو از آنها به عنوان ورودی به مدل آیزوپارامتریک استفاده شد تا به کمیت های ناوردائی دست یافت که بتوانند تفسیر صحیح از رفتار های تکتونیکی منطقه ارائه دهند. با استفاده از شرط پیکارد و افزودن نویز به مشاهدات، ناپایداری مسئله در این مورد مطالعاتی اثبات گردید. برای پایدار سازی از دو روش تیخونوف و TSVD استفاده شد. درروش TSVD ،Truncation Number عدد 5 در نظر گرفته شد و تنها کوچکترین مقدار سینگولار حذف شد. در مدل تیخونوف نیز پارامتر های پایدارسازی بین 002/0 و 61/0 برآورد شدند. با ادامه روند محاسبات شاهد اختلاف در نتایج بین حالت دو بعدی و سه بعدی پایدار شده با تیخونوف یا TSVD هستیم. برای مثال کمیت فشارش در حالت سه بعدی پایدار شده با روش TSVD، 5 برابر حالت دو بعدی است. بخشی از این میزان اختلاف می تواند ناشی از در نظر نگرفتن مولفه ارتفاعی در بررسی تغییر شکل به صورت دو بعدی باشد و بخش دیگر می تواند نتیجه ی بایاس ناشی از پایدارسازی باشد.