بررسی معیارهای خستگی چند محوره در پیش بینی عمر استوانه توخالی از جنس آلیاژ GH4169 و مقایسه با نمونه مرجع تجربی

واماندگی خستگی که در اکثر قطعات مهندسی رخ می دهد عموما به بارگذاری چند محوره ارتباط داده می شود. تغییر محورهای اصلی تنش و کرنش در بارگذاری چندمحوری سبب سخت شوندگی اضافی شده و به عنوان عامل اصلی در کاهش عمر خستگی تلقی می شود. منشا چندمحوره بودن ریشه در دلایل مختلفی دارد و ممکن است ناشی از چند محوره بودن بارگذاری خارجی، هندسه پیچیده اجزا و یا تنش های پسماند باشد. در تحقیق حاضر معیارهای خستگی چند محوره گوناگونی برای پیش بینی عمر خستگی قطعه ای از جنس آلیاژ مورد استفاده قرار گرفته است و با استفاده از روش اجزا محدود یک نمونه استوانه ای توخالی از جنس آلیاژ GH4169 تحت بارگذاری چند محوره کرنش کنترلی در دمای بالا، شبیه سازی شده است. حلقه های پسماند و تخمین عمر حاصل از نتایج شبیه سازی با نتایج تجربی نمونه مرجع صحت سنجی شده اند. نتایج نشان می دهند رهیافت هایی که اثر همزمان تنش، کرنش و سخت شوندگی اضافی را (خصوصا در دمای بالا) در نظر می گیرند تخمین بهتری از عمر پیش بینی شده ارائه می کنند. از میان چندین معیار ارائه شده، به ترتیب معیارهای فاطمی- کورات، معیار فاطمی- سوسی و معیار انرژی بیشترین قرابت و همخوانی را با نتایج تجربی دارند.