بررسی عددی و تجربی اثر عیوب فرم در سطح تماس اتصالات تداخلی بر استحکام اتصال

اتصالات تداخلی در صنعت کاربرد گسترده ای دارند. ساخت این اتصالات همواره مستلزم دقت بالا و محدودیت های فراوانی است. برای کاهش هزینه های تولید مطالعه اثر عیوب بر استحکام اتصال ضروری می نماید. استانداردهای مربوط به اتصالات تداخلی بر مبنای وجود تداخل یکنواخت و ثابت در سرتاسر اتصال است. اما تغییر در مقدار تداخل، در سطح تداخل به صورت معمول و در فرآیندهای تولید این اتصالات به وجود خواهند آمد. در این پژوهش تلاش می گردد تا با پیشنهاد تعریف متوسط تداخل برای قطعات داری عیوب هندسه بتوان مقدار استحکام تداخل را به نحو موفقی پیش بینی نمود. در ادامه با استفاده از حل لامه و با استفاده از متوسط تداخل، استحکام اتصال محاسبه می گردد. همچنین مدل واقعی اتصال تداخلی با استفاده از روش اجزاء محدود تحلیل می گردد. برای اعتبارسنجی، نتایج تئوری با نتایج تجربی مقایسه می گردند. نتایج تئوری حاصل تطابق خوبی با نتایج نیروی استخراج تجربی محور نشان می دهند. نتایج حاصل نشان می دهد که در قطعات دارای عیوب هندسه، در صورت برابری متوسط تداخل با مقدار مورد نظر در طراحی، می توان به نحو موفقی از اتصال استفاده نمود.