اثر تنش کم آبیاری بر عملکرد و ویژگی های فیزیولوژیکی ارقام لوبیا

خشکی خطر جدی برای تولید محصولات زراعی ازجمله لوبیا است که به تنش خشکی حساس می باشد. به منظور بررسی اثر سطوح تنش خشکی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی ارقام مختلف لوبیا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با سه سطح تنش خشکی بعد از غلاف دهی شامل عدم تنش (شاهد) ، تنش جزئی (آبیاری با تخلیه 30 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) و تنش شدید (آبیاری با تخلیه 70 درصد تخلیه رطوبت ظرفیت زراعی) و چهار رقم شامل لوبیای سفید (رادان) ، لوبیای قرمز (آذرشهر) ، لوبیای سبز (سان ری) و لوبیاچیتی (سامان) با سه تکرار در اواسط اسفندماه 1392 در گلخانه دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه گنبدکاووس به اجرا درآمد. نتایج آزمایش نشان داد که تنش بر تمامی صفات مورد بررسی اثر معنی داری داشت. با توجه به مقایسه میانگین ارقام در سطح عدم تنش، کم ترین و بیش ترین میزان کلروفیل کل مربوط به تیمار لوبیا قرمز و لوبیا سفید به ترتیب 66/0 و 20/2 میلی گرم بر گرم بود. درحالی که کم ترین میزان این صفت در تنش متوسط و شدید مربوط به تیمار لوبیاچیتی به ترتیب 60/0 و 65/0 میلی گرم بر گرم بود. میزان پروتئین دانه در شرایط تنش نسبت به شاهد در کلیه ارقام افزایش نشان داد. بیش ترین افزایش مربوط به تیمار لوبیا سبز (91/42 میلی گرم بر گرم) بود. بیش ترین مقدار پرولین مربوط به رقم لوبیا سفید در هر دو تیمار تنش متوسط و شدید به ترتیب 08/90 و 51/10 میلی گرم بر گرم بود. بین ارقام بیش ترین میزان عددی کاهش عملکرد دانه طی تنش شدید مربوط به لوبیا سفید و کم ترین این مقدار مربوط به لوبیاچیتی بود.