سازه گرایی چهارچوبی مفهومی برای تحلیل مواضع راهبردی عربستان سعودی در خاورمیانه(با تاکید بر سوریه و بحرین)

بیداری اسلامی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر روی کشورهای منطقه خاورمیانه و به طور اخص کشورهای عربی شمال افریقا و غرب آسیا تاثیرگذار بوده است. عربستان سعودی بزرگ ترین و مهم ترین کشور عربی غرب آسیا با این موضوع درگیر بوده است. عربستان سعودی این تحولات را در تضاد با ثبات استراتژیک منطقه ای خود تفسیر کرده و ضمن برداشت تهدید از این تحولات مصمم به حفظ وضع موجود در برخی نقاط و تغییر ساختار قدرت در نقاط دیگر بوده است. در این پژوهش سعی شده با بهره گیری از نظریه سازه گرایی مواضع عربستان را در خصوص بهار عربی مورد تجزیه وتحلیل قرار دهد. در این راستا می توان به اتخاذ رویکردهای هویتی با نگاه های سلبی و ایجابی اشاره کرد که به رویکردهای تعارض هویتی منجر شده است، این رویکرد هویتی در شکل ایجابی در بحرین سعی در حفظ وضع موجود و ثبات حکومت آل خلیفه را به عنوان متحد راهبردی قرار داده است، و در شکل سلبی در سوریه به دنبال تغییر وضع موجود و ساختار قدرت است و نهایتا تغییر موازنه قدرت با رقیب منطقه ای خود یعنی ایران است. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسناد موجود، در قالب یک روش توصیفی-تحلیلی درصدد بررسی نقش مولفه های هویتی نظیر عربیت، وهابیت و اسلامیت روی سیاست خارجی عربستان سعودی در منطقه خاورمیانه بعد از بیداری اسلامی است.