اثر پومالیدوماید بر شاخصهای التهابی و تعادل پرواکسیدان - آنتی اکسیدان در مدل آسم آلرژیک در موش صحرایی

آسم آلرژیک یک بیماری التهابی سیستم تنفسی است که سبب افزایش فاکتورهای التهابی مانند اینترلوکین 2،4،5،لنفوسیت و ائوزینوفیل می شود که این فاکتورها خود سبب افزایش سطح رادیکال های آزاد و اکسیدان ها می شود. داروی ضد التهاب پومالیدوماید که اثرات قوی تر از آنالوگ های خود دارد می تواند سبب کاهش چشمگیر عوامل التهابی شود. موش های صحرایی نر در 5 گروه 8 تایی، نرمال، کنترل آسمی، دگزامتازون، پومالیدماید 0. 4 و پومالیدوماید 0. 8 تقسیم بندی شدند و برای آسمی کردن از اوالبومین استفاده شد و با روش الایزا سطح فاکتورهای التهابی اندازه گیری شد و از پرواکسیدان-آنتی اکسیدان (PAB) برای سنجش سطح اکسیدان خون استفاده شد. همه فاکتورهای التهابی و سطح اکسیدان خون در گروه پومالیدوماید کاهش معنی داری داشت و این کاهش در گروه پومالیدماید 8/. چشمگیر بود. نتایج حاصل از این ارزیابی نشان داد که پومالیدوماید به عنوان یک داروی تعدیل کننده سیستم ایمنی از شیفت تعادل پرو اکسیدان-آنتی اکسیدان به سمت افزایش شاخص اکسیدان در حیوانات آسمی جلوگیری می کند. همچنین پومالیدوماید از افزایش شاخص های التهابی شامل اینترلوکینهای 2، 4،5، لنفوسیت و ائوزینوفیل در گروه القای مدل جلوگیری نمود.