تاثیر دو نوع تمرین شدید تناوبی و مقاومتی بر فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز هیپوکمپ و سطح سرمی مالون دی آلدهید و ظرفیت آنتی اکسیدان تام موش های صحرایی

شناخت فشارهای فیزیولوژیکی مرکزی و محیطی تمرین، عامل مهمی در طراحی مناسب برنامه های تمرینی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی و مقاومتی شدید بر فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) هیپوکمپ و سطوح سرمی مالون دی آلدهید (MDA) و ظرفیت آنتی اکسیدان تام (TAC) موش های صحرایی نر ویستار بود. تعداد 20 سر موش (با وزن 19/17±19/205 گرم) پس از یک هفته آشناسازی به طور تصادفی به سه گروه: کنترل (N=6) ، تمرین مقاومتی شدید (N=7) و تمرین تناوبی شدید (N=7) تقسیم شدند. پروتکل 10 هفته ای (پنج جلسه در هفته) تمرین تناوبی شامل باردهی فزاینده غیرخطی بود که به هفت تکرار یک دقیقه ای دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 80-75 متر در دقیقه و سه دقیقه استراحت در هفته های پایانی رسید. تمرین مقاومتی شدید نیز به طور فزاینده غیرخطی به حمل وزنه ای معادل 250 درصد وزن بدن بر روی نردبان در هفته های پایانی رسید. میزان فعالیت SOD و GPX هیپوکمپ و سطوح MDA و TAC سرم به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. میزان فعالیت SOD و GPX هیپوکمپ در گروه های تمرین تناوبی و مقاومتی شدید تغییر معناداری نیافت (05/0P>). اما سطوح TAC و MDA سرم گروه های تناوبی (001/0P=) و مقاومتی (001/0P= TAC: ؛002/0MDA: P=) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت. به نظر می رسد که هیپوکمپ از فشار بالای تمرینات غیرخطی قدرتی و تناوبی تاثیر کمتری می پذیرد؛ که می تواند ناشی از تاثیرپذیری کمتر و یا سازش پذیری هیپوکمپ با دوره های طولانی تمرینات غیرخطی باشد. با این حال، افزایش معنی دار MDA همگام با TAC در سرم حاکی از فشار سیستمیک بالای این نوع تمرینات است که با شیوه باردهی غیرخطی خنثی می شود.