مقایسه میزان بزاق در بیماران مبتلا به اچ آی وی و افراد سالم

حضور مقادیر کافی بزاق برای پیشگیری از بروز ضایعات دهانی، توانایی صحبت کردن و جلوگیری از پوسیدگی دندان ضروری است. این مطالعه مقطعی بر روی 50 نفر شامل 25 نفر بیمار مبتلا به اچ آی وی (گروه مورد) و 25 نفر سالم (گروه شاهد) از مراجعین مرکز مشاوره بیماری های رفتاری بیمارستان امام خمینی (ره) تهران انجام شد. این مطالعه مقطعی بر روی 50 نفر شامل 25 نفر بیمار مبتلا به اچ آی وی (گروه مورد) و 25 نفر سالم (گروه شاهد) انجام شد. سرعت بزاق در طی 10 دقیقه مورد اندازه گیری قرارگرفت. گروه مورد و شاهد با توجه به سن، جنس، سابقه مصرف سیگار و سایر داروها همسان بودند (9/0 > p). افرادی که سوء مصرف مواد، الکل و بیماری های سیستمیک داشتند، از هر دو گروه حذف شدند. داده ها وارد نرم افزار SPSS شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میانگین میزان بزاق در گروه شاهد 86/0 ± 67/4 میلی لیتر در دقیقه و در گروه مورد 8/1 ±6/3 میلی لیتر در دقیقه بود. مقایسه گروه شاهد و مورد نشان داد که میانگین میزان بزاق گروه مورد به طور معنی داری کم تر از گروه نرمال بود (01/0 = p). سطح تحصیلات (05/0p<) ، کاهش شمارش CD4 (0004/0 (p= و مصرف داروهای ضد رتروویروسی (0004/0 (p= ارتباط معنا داری با تغییرات میزان بزاق داشتند. میزان بزاق در افراد مبتلا به اچ آی وی می تواند تحت تاثیر عفونت اچ آی وی قرار گیرد. بنابراین پزشکان باید توجه بیش تری به مشکلات دهانی این گروه از بیماران نمایند.